Last but not least: Argentinië

Chile

Heylaaa!!!

Het is alweer een hele tijd geleden dat we nog iets op de blog hebben gezet, dus hier ons (waarschijnlijk voorlaatste) verhaal...

Vorige keer waren we net aangekomen in Chili, in het ongelofelijk hete San Pedro de Atacama. Daar deden we een uitstap naar de maanvallei: Het is er net een maanlandschap, met prachtige zand- en rotsformaties. Deze vallei is trouwens één van de droogste ter wereld! 's Avonds werden we nog getrakteerd op een mooie zonsondergang in deze woestijn. De volgende dag konden we om 03.30 uur ons bed uit om naar de El Tatio-geisers te gaan kijken! Pfff, super vroeg, maar twas zeker de moeite waard! De geisers (64 in totaal) waren echt talrijk aanwezig in een omgeving vol vulkanen. Verder was er ook nog een natuurlijk warm waterbad... Thomas heeft ervan genoten, maar omdat het (in tegenstelling tot San Pedro) echt ijskoud was (aan het vriezen!!), heb ik er toch maar voor bedankt, geen zin om mij om te kleden in die koude!!! Nadien aten we nog lekkere lama-brochetten (hmmm...) en reden terug naar San Pedro.
Van daaruit namen we de bus richting zonnige kust, naar La Serena. We kwamen daar terecht in een zeer gezellig hostel met fijne mensen! De volgende dagen wa opt strand gelegen (en ons nog is wa laten verbranden uiteraard) en geshopt, rustig aan dus :). We zijn ook nog naar een vissersdorpje geweest waar verschillende zeeleeuwen aan de pier de show aan het stelen waren. Verder deden we nog een nachtuitstap naar een sterrenobservatorium, midden in de woestijn, echt geweldig! We hadden echt nog nooit zo ne volle en heldere sterrenhemel gezien, prachtig gewoon! Eerst konden we door een mega-grote telescoop naar verschillende sterrenconstelaties kijken en we konden met het blote oog de melkweg zien! Maar dat was nog niet alles, we konden zelfs met het blote oog een andere galaxie zien, die op 150.000 lichtjaren van onze aarde gelegen is! Straf he ;)!! We zagen door de telescopen verschillende nevels en konden zien dat sterretjes die miniscuul lijken met het blote oog, soms sterrenclusters van wel 10.000-den sterren kunnen zijn, very interesting! Terwijl we met zen allen naar de lucht aan het staren waren, zagen we trouwens plots een prachtige vallende ster, me ne super lange staart, zooo mooi! Er werd daar wat afgewenst ze ;)... Wisten jullie trouwens dat veel van die mega-telescopen in België worden gemaakt? Maar wij kunnen daar uiteraard ni veel mee doen met al die lichtvervuiling in ons landje! In elk geval hebben we heel veel bijgeleerd in het sterrenobservatorium, het was echt interessant!
Na La Serena begaven we ons naar de volgende kust-stad, Valparaiso. Buiten de stranden en de stad te hebben bezocht, hebben we daar niet veel gedaan. We zouden daar mischien wel meer kunnen gedaan hebben, maar zoals we eerder al vermelde is het een pak duurder in Chili en moeten we echt wat op onze centen letten. Maar niet getreurd, we hebben ons daar niet verveeld!!

Dan naar de hoofdstad Santiago. Nadat we een tip hadden gekregen van iemand in een vorig hostel kwamen we daar echt in het beste hostel terecht van onze trip tot hiertoe. Super groot koloniaal gebouw met mega grote kamers, patio's en keuken... En het belangrijkste van al, een geweldig zwembad met bar en zoveel jong volk om samen mee te pintelieren. Je kan dus geloven dat het moeilijk was om het hostel te verlaten want alles was voor handen. Daar kwam nog bij dat we een Braziliaans koppel leerden kennen die wel letterlijk heel de dag met ons wilden drinken. Verder leerden we nog amusante Amerikanen, Fransen en Australiers,... kennen en onze dagen bestonden er uit ping-pongen, bier-ping-pongen, zwemmen, zingen, bbq-en, cricket spelen (enkele gasten van de nationale ploeg van Chili waren aanwezig!), en feesten! Zalig! Na 4 dagen gingen we dan toch de stad is in samen met het Braziliaanse koppel en we bezochten het presidensieel paleis, de kathedraal en de Plaza De Armas. De laatste dag van ons verblijf in de hoofdstad, bezochten we het museo de memoria y los derechos humanos. Hier konden we allerlei filmpjes, documenten en interviews bekijken over geweld en foltering tijdens de dictaturen in Zuid-Amerika, in het bijzonder die in Chili. Er lagen ook allerlei persoonlijke spullen van mensen die verdwenen zijn tijdens deze periode. Het was zeer interessant maar wel akelig om te zien wat die mensen moeten doorstaan hebben, constant gefouilleerd worden, met de handen boven het hoofd in rijen lopen, opgepakt worden voor niets, gefolterd worden (waterboarding, elektrocutie,...). In Chili was deze miserie pas in 1990 voorbij, kunde da geloven?!
Na Santiago was onze volgende stop Pucon. We kwamen daar terecht in een hostel dat tijdelijk uitgebaat werd door een Vlaams koppel wat wel zeer fijn was voor ons uiteraard! Jammer genoeg hadden we daar zo'n slecht weer dat het bijna niet te doen was om buiten te komen (normaal kan je daar een vulkaan beklimmen maar daar hadden we nu toch niks aan gehad, jammer) . Het enige spannende dat we daar mee maakten waren 2 lichte aardbevingen en een zatlap die 's nachts door ons raam kwam gekropen op zoek naar één of ander meisje dat hij die avond had leren kennen.
En de volgende dag, wij 6 jaar samen!! In de voormiddag namen we de bus naar Puerto Varas, en zodra we geïnstalleerd waren in ons hostel, besloten we te gaan aperitieven op deze heugelijke gebeurtenis ;). 's Avonds gingen we lekker eten in een chiquer dan we ons normaal permitteren en het was zeer lekker!! Na dit gezellig avondmaal wou er nog iemand een romantische avondwandeling gaan maken aan het water. Thomas zag zijn kans en vroeg zijn schatje ten huwelijk ( Verdere details willen we er (nog niet) over kwijt ;)!! ). Gelukkig voor Thomas was het antwoord volmondig JA, hoera!! Uiteraard moest dit gevierd worden en gingen we een flesje champange drinken in het casino. Wat een dag he :)!!
Verder gingen we in Puerto Varas nog paardrijden in een omgeving van meren en vulkanen, leuk maar na 3 uur pijnlijk aan de poep!!!
Oke, de volgende dag begonnen we aan een (ni verschieten) 32 uur (!!!) durende busrit naar Punta Arenas, in het zuiden van Chili. Om hier te geraken, moesten we door Argentinië rijden, en dus 2 keer de grens passeren wat heel wat tijd en geduld vergde! We reisden van daaruit ineens door naar Puerto Natales (nog is twee 2 uur) waar we meteen in orde probeerden te maken voor onze 5-daagse trektocht door Parque nacional Torres Del Paine. We schaften onszelf een tent, kookgerei, slaapmatjes, eten voor 5 dagen... aan en we konden de dag nadien vertrekken (met veel te zware rugzakken natuurlijk). Leuk om is een trektocht op ons eigen te maken zonder gids en zo!
Na een overzet met de boot begon onze eerste dag met een trekking richting Glacier Grey; een enorme ijsmassa gelegen aan Lago Grey. Het was een heel hete dag, dus soms was het wel wat zwaar, maar de uitzichten waren fenomenaal, zeker die van de Glacier! Toen we 's avonds op de camping onze tent opzetten, voelden we al meteen dat het serieus afkoelde, en 's nachts lagen we echt te bibberen in ons tent, ni veel geslapen dus! De volgende dag moesten we dezelfde route terugnemen, maar het weer zat tegen dus we waren blij dat we op de volgende camping waren! Na weer een bibber-nachtje zetten we onze tocht verder naar Valle Frances en Los Cuernos, gelukkig was het weer die dag weer super, dus we haddeen prachtige zichten op besneeuwde bergtoppen, wilde rivieren en blauw-groene meren. De vierde dag wandelden we naar de camping die het dichtst bij de Torres (de meest bekende pieken van het park) lag. Normaal was het de bedoeling die de vijfde dag te bezoeken, maar we voelden 's avonds het weer al veranderen, en inderdaad, de volgende dag was het echt miserabel weer. We waren 's morgens al blij dat de tent er nog stond, de wind en regen waren niet te doen! Omdat we toch niets zouden zien (en 4 nachten slecht geslapen hadden!) hebben we die dag de tocht maar gelaten voor wat het was. We hebben de bus terug genomen naar Puerto Natales en je kan niet geloven hoe gelukkig we waren toen we gisterenavond een zacht en warm bed in konden kruipen!!! Superrr!
Dit was het dan weer voor deze keer! Hopelijk reizen jullie nog mee tot aan het laatste verhaal!!! De foto's volgen later want het internet is hier enorm traag dus daar gaan we niet aan beginnen!

Ciaoooxxxx

Bolivia

Hey hey,

En het vierde land is een feit! Juist aangekomen in Chili en miljaar dat is hier duur, dus; hier onze rekening nummers: 063... neenee :).

Ok, begin januari trokken we naar het tropisch gebied in Bolivia waar we onze volgende jungletripzouden gaanmaken.Op de heenweghielden we een 2-daagsetussenstop in een klein dorpje om op die manier de 21 uur durende busrit beetje te verlichte. Dat was in Coroico, zeer gezellig, in the middle of nowhere, bijna geen verkeer, ...maar bijgevolg ook ni al te veel te zien. Maar na de drukte van La Paz was het er wel efkens leuk vertoeven, in de mooie natuur. Maar na die twee dagen uitrusten kwam de hel eraan: 18 uur op de bus van Coroico naar Rurrenabaque: Geen meter verharde weg, overal putten en bultenin de grond (we vlogen gewoon van hier naar ginder in de bus), de oude bus rammelde alsof hij elk moment uiteen zou vallen,en de eerste uren waren de ergste want die gingen over de 'death road'; Een smal zigzag-weggetje door de bergen waar maar net één bus over kan, rotsen langs de ene kant en afgronden van honderden meters diepaan de andere kant! Natuurlijk moest het gebeuren dat om de paar minuten een voertuig uit de andere richting kwam aangereden... Ogendicht en hopen op een goede afloop! Ons hart maakte toch elke keer een paar sprongetjes! Gelukkigoverleefden we ookdeze tochtalweeren kwamen we heel aan in Rurrenabaque, maar welenorm moe en met zeer pijnlijke lichaamsdelen :).

Twas wel weer wennen aan die enorm vochtige hiite in de jungle, amaai! Omdat we er deze keer niet teveel tijd wilden spenderen gingen we in de namiddag meteen op zoek naar een tour voor de volgende dag. Bleek dat je daar, in Rurrenabaque, 2 verschillende tour-types had. De eerste was ongeveer hetzelfde als wat we al 2 keer gedaan hebben (hoewel dat je in de jungle nooit weet wat je te zien gaat krijgen, er komt dusaltijd wat geluk bij te pas!) De tweede was een tour inde pampas, wat vergelijkbaar is met de savanne. Het zou overdreven zijn te zeggen dat de beesten daar tam waren, maar veel schilde het wel niet; kaaimannen die op de oever lijken te liggen wachtenom gefotografeerd te worden, veel verschillende apen die gewoon naar onze boot toekwamen, honderden schildpadden die in lange rijen lagen te genietenvan de zon, capibara's lagen met hun jongen op de oevers uit te rusten, ... De trip duurdedrie dagen en was meer dan de moeite waard! In het kort: Dag 1reden we met nogdrie andere meisjes (een Franse en twee Duitse) gedurende drie uur meteen truck naar de rivierwaar een boot opons stond te wachten. De boottochtvan 4uur was alweer genietenwant zoals we al zeiden, de dierenleken gewoon op ons te liggen wachten!Aangekomen aan de lodges gingen we in de 'bar' genieten van de zonsondergang.De volgende dag maakten we een lange wandeling met als doel een anaconda te vinden! Onderweg moeste we nogne serieuze plaspasseren waarbij we maar juist met onze hoofden boven water bleven, we moesten er dus iets voor over hebben. Maar het washet waard, wantwe vonden een anaconda van zo'n 4m lang,spannend ze ;). Ook wandelden we voorbij een meer met onnoemelijk veel kaaimannen die lagen te genieten van de zon. Na de namiddag-siësta gingen we zwemmen in de rivier enzo nu en dan kwam er een rivier-dolfijn piepen, dus dat wasook weer zeer geslaagd!'s Avonds dronken we een fles wijn samen met de gids engingen op tijd slapen. De volgende morgen stonden we vroeg op om vogels te gaan spotten, daarna gingen wepiranhaen katvis vangen.Na de lunch volgde de boottocht terug wat altijdsuper gezellig is,in zo'n kano door de jungle of pampavaren. Einde van een weer zeer geslaagde toer!! :)

Maar dan de busrit terug naar La Paz, jullie zullen wel begrijpen dat we even overweegd hebben om terug te vliegen, maar we raapten al onze moed bijeen en vertrokken de volgende dag toch metde bus!Om deze nachtelijke busritzonder slaap goed te maken sliepen we een nacht in La Paz om de volgende dag naar Cochabamba te vertrekken. Eerlijk gezegd deden we daar buiten wat rond te lopen en af en toe is ene te gaan pakke niet al teveel... Dan Santa Cruz.Deze stad (zou volgens onzen boek de dichtst bevolkte zijn van Bolivia maar dat konden wij moeilijk geloven na La Paz...) was zo anders dan wat we al gezien hadden inBolivia;mooi afgewerkte huizen,alles zeer proper, sjieke winkels en boutiques, ...en de mensen dus ook veel rijker. Dit voelden wij natuurlijkook een beetje aan onze portemmone! Na alweer even uit te rusten van de nachtbus trokken we naar Rio Piray, een rivier waar op zondag (en het was zondag) families heen gaan om er te zwemmen, met een quad of te paard rond terijden, iets te drinken of iets te eten. Het was er zeer gezellig en er waren allemaal verschillende eethuisjes waar je op de bbq gebakken typische gerechten van Bolivia kon eten, natuurlijk lieten we ons verleiden :). Weaten picantede Pollo (hmm echt heel lekker) en maniok met gegratineerde kaas!Het zwemmen in de rivier hebben we toch maaraan ons voorbij laten gaan,want het water zag er niet al te proper uit en we zijn nog wel van iets vies he;). In plaats daarvan maakten we een wandeling en genoten van het mooie weer naast de rivier.

De dag ernagingen we naar de plaatselijke zoo maar nadie jungletrips was echter triest om te zien hoedie beestjes daar moeten leven :(.'s Avonds een klein feestje gehouden omdat de familie een huisje heeft gevonden voorwanneer we 4 april aankomen, goed nieuws moet gevierd worden he :p!!

Dag erna de bus oprichting Sucre, de grondwettelijkehoofdstad van Bolivia. Alweer een zeer toffe route met weinig verharde wegen maar wel met schitterende uitzichten! Na een vier uurwerd het nog beter:file in de bergen... We waren nog steeds in Bolivia dus het zou raar zijn moest er niks mis lopen natuurlijk!!! We kunnen jullie wel verzekeren datals je voor 16 uur de bus op moet en je plots stil staatin de bergen zonder te weten wat er mis gaat, de pret er snel af is! Na een kleine twee uur konden we dan toch eindelijk langzaamaan vertrekken. Gevolg van deze filewas dat de eet- en plaspauzes enorm kort werden, waardoor we bijna onze bus misten, ziede ons daar al staan:), zonder rugzakken in the middle of nowhere :). Alweer doodmoe (maar ik val in herhaling) kwamen we aan in Sucre. Zoals gewoonlijk bestaat de eerste dag er vooral uit om de stad wat te bezichtigen en te kijken wat we er zoal kunnen doen. De volgende dag gingen wenormaal een 'dinosaurussen'-museumbezoeken, maar dat was niet goedkoop en werd ons door meerdere mensen afgeraden (wegens niets te zien) dus liepen nog wat rond, kochten ons wat typisch boliviaanse dingen,en speelden ping-pong in't hostel. 's Avonds in ons hostel kwamen we een ouder koppel tegen die we in Cochabamba ook gezien hadden, we raakten aan de praat en het werd heel gezellig!! Zij was 62 en hij 65, en we hebben daar nen ongelofelijke leuke avond mee gehad! In de loop van de avond was er ook nog een meisje van Zwitserland komen bijzitten. Met haar zijn we de volgende dag onze lang verwachte trip naar de Salar de Uyuni enZuid-Lipez gaan vastleggen en wezijn ondertussen nog steeds met haar onderweg.We zijn eerst nog samen naar Potosi gegaan waar we alweer een gezellig hostel vonden vol met backpackers. In Potosi (wat volgens de inwoners de hoogst gelegenstad ter wereld is) bezochten we de mijnen. Brrr... da was toch iets speciaal ze! Na een pak, helm en laarzen de hebben aangedaan, kregen we eerst uitleg over explosieven, dynamiet (is hier even makkelijk en legaal te koop als een stukje brood), de alcohol die de mijnwerkers drinken (96graden!!!), het werk dat ze doen (ze werken trouwens minstens 8u per dag, zonder te eten!), de mineralen die er te vinden zijn, ... Daarnatrokkenwe zelf de mijnen in.We zagenmijnwerkers (vaak jongens van 14-15 jaar!!!)die per vier karren met eeninhoudvan zo'n 2000kg naar buiten duwen. De gangen zijn enorm nauw en je moet er bijna constant gebukt lopen, niet echt aangenaam!Hetwas erook zeer warm en moeilijk om adem te halen (Zeker omdat Potosie zelf al zo hoog gelegen is). Cocablaadjes kauwen is een goede oplossing maar de mijnwerkers dachten blijkbaar datzo goed alspure alchohol drinken ook helpt :). We gingen ook nog naar een plaats waar enkele mijnwerkers aan het boren waren, maar daar wilden we eerlijk gezegd zo snel mogelijk weg want we zagen er niets door het stof enhoorden alleen maar een oorverdovend lawaai! We bezochten ook nog de mijnwerkers-god, 'El Tio'; een soort versierde duivel met een enorme penis. Ze offeren hem sigaretten, coca-blaadjes en alcohol om het kwade buiten de mijnen te houden. Oke, in de mijnen gaan was een hele ervaring, maar één keer en nooit meer ;).

Onze volgende stop in Bolivia was Uyuni, waar we onze trip naar de zoutvlaktes en Zuid-Lipez zouden starten. Iedereen vertelde ons dat deze streek één van de mooiste dingen was die ze ooit al hadden gezien, dus we hadden hoge verwachtingen! We werden opgepikt aan ons hostel rond 11 uur ´s morgens en webegonnen samen met die Zwiterse, een Venezolaans-Canadees koppel en een meisje van Argentinie aan onze toer. Eerst passeerden we nog een treinkerkhof,zeer mooi om te zien maar we waren allemaal zo nieuwsgierig naar die zoutvlaktes dat we er waarschijnlijk niet genoeg aandacht aan besteed hebben :). En dan, mondenen ogen ver open! Hetis zeker ni gelogen wat daar allemaal over verteld wordt!!!!! Dit was niet één van de, maar waarschijnlijk het mooiste wat we hier al gezien hebben! We hadden ook veel geluk met het weer, de hemel was niet helemaal blauw, maar de wolken die er waren weerspiegelden zo mooi op die zoutvlakten waardoor het leek alsof we in de lucht of zelfs in de hemel aan het rijden waren!! Wezagen echt niks anders als blauwe lucht en wittewolkjes rondom ons.Onzegids was echter wat minder, dat hij geen woord Engels ging spreken wisten vooraf maar dat hij zo onbeschoft ging zijn hadden zeer jammer genoegniet bij gezegd... Uiteindelijk kondenwe daar wel mee lachen maar t'is tochwel de bedoeling dathij uitleg geeft maar da wasmeestal teveel gevraagd... In ieder geval, het uitzicht werd de hele dag door mooier en mooier, we reden precies op een stilstaande zee of regelrecht de wolken in!!!!Tegen de avond stopten aan 'Fish-eiland' (zo genoemdomdat het de vorm van een vis heeft). Dit eiland staat vol reusachtige cactussen, maar wij waren meer geïntresseerd in het fotograferen van de omgeving enzo :). 's Nachts sliepen we als roosjes in een zouthotel om de volgende dag goed uitgerust te zijn voor de verschillende lagunes, hoge besneeuwde bergtoppen en flamingo's die we zouden zien (en opeten, heel lekker trouwens ;), oh ja en lama is ook zeer lekker :p). Het was echt weer spectaculair, alleen het weer viel wat tegen; zware bewoling, regen én sneeuw!! De derde dag reden we door de 'Dali-woestijn' (zo genoemd omdat Dali deze woestijn geschilderd heeft), bezochten we een groene en rode lagune, bergen in alle verschillende kleuren, reden we door een landschap vol vulkanen en geisers, zooooo mooi!!!! We reden tot op 5000m hoogte waardoor we boven de wolken terecht kwamen en dat leverde ons enkele prachtige foto's op!

Onze tocht eindigde aan de grens met Chili, waar we de bus namenrichting het ChileenseSan Pedro de Atacama, waar we nu dus zijn. en oohhh ja, het is hier weer lekkerrr warm :).

See you next time!!!

Arequipa - Puno - la Paz - Copacabana

Hallo iedereen...

Hier zijn we weer met ons volgend avontuurlijk verhaal :P. Nadat we het immer gezellig stadje Cusco hadden verlaten,gingen we samen met het koppel van Londen met de nachtbus naar Arequipa. We kwamen daar's morgens heel vroeg aan engingen op zoek naar een hostel. We vonden er een heel goed, echt eentje vol jongeren en dus elke avond feest! Alles was voor handen, een pooltafel, een shotterbak, grote t.v.-kamer met super goei films en een kei groot bubbelbad maar dat was uiteraard stuk tijdens ons verblijf :(. Deeerste dagin Arequipa trokken we meteende stad in! We bezochten een museum waar de beroemde 'ijsmummie' Juanita (of de ijsprinses zoals ze ook wel eens genoemd wordt) te bewonderen is. Dit meisje werd zo'n 530 jaar geleden door de inca's op de top van een berg geofferd aan de goden. De inca's dachten namelijk dat dit ritueel hen zou beschermen tegen onheil. Nadat Juanitahelemaal uitgeput op de top van devulkaan aankwam (ongeveer 6000m), kreeg ze een zware slag op haar hoofd waardoor ze stierf. De komende 530 jaar bracht ze door in het ijs op die vulkaan, dat is dan ook de reden waarom ze zo goed bewaard is gebleven. Door een vulkaanuitbarsting in 1995 begon het ijs te smelten en vonden archeologen het kleine lichaampje. Ze vonden nog 13 andere kinderlichaampjes die op een andere plaats bewaard worden... Zeer interessant wat die inca's allemaal hebben uitgestoken vroeger! We mochten jammer genoeg geen foto's nemen van Juanita, maar om haar ook eens aan jullie te tonen hebben we een foto van het internet gehaald en op de blog gezet!

Na ons leerrijk bezoek aan dit museum besloten we iets te gaan drinken in een veel te duur restaurant op de Plaza De Armas. Achteraf gezien nog niet zo'n slecht idee want de eigenaar liet ons zijn keuken zien waar ze nog kookten zoals 10 000 jaar geleden, met vulkanisch gesteente enz. Alweer leerijk dus!!! Verder dronken we een huisgemaakt biertje, het proefde nog niet zo slecht maar geef ons toch maar het gewone plaatselijk bier ze! De volgende dagen gingen we nogkarten,paintballen en raftenmet z'n vieren, speelden we zeer veel pingpong-matchkes en Thomas speelde ook nog een voetbalmatch met de andere trotters uit het hostel :).

Na die alweer zeer toffe dagen besloten we onsnaar onze laatste stop in Peru tebegeven,en die gaven ze de naam Puno! Puno ligt aan het Titicacameer dat voor een deel Peru en Bolivia scheidt. Het Titicacameer is hethoogst gelegen bevaarbare meerter wereld en heeft een totale oppervlakte van 8340 vierkante km. Dag één bezochten we een boot die erin de 19de eeuwzes jaar over heeft gedaan om vanuit Engelandnaar het meer te geraken (per boot en dan per ezel over de Andes, in onderdelen wel te verstaan)! Daarna bezochten we de plaatselijke bars met z'n vieren, eerst een leuk reggeacafé en daarna een rockbar waar we aan de whisky zijn geraakt... :p Natuurlijk weer een leuke nacht maar ook eenzware morgen want we moesten er omzes uur uit om de eilandenaan de Peruaanse kantvan het Titicacameer te bezoeken.Eerste vaarden we met een boot naar het eiland Taquile waar we al direct een wandelingvan enkele kilometers maakten en dat was zwaarder dan anders met die kater. We gingen kijken hoe de mensen daar leefden en hoe ze op hun eigen manier mutsen, sjaals en toffe hoeden maakten, Thomas kocht een sjaal. Op het eiland had iedereen wel iets op zijn hoofd. Aan de mutsen van de mannen konden we zienof ze gehuuwd waren of nog steeds vrijgezel, maar ze leefden zowiezo redelijk afstandelijk van hun vrouwen vertelde de gids. Nog een leuk weetje; in plaats van mekaar een hand te geven wanneer ze elkaar tegenkomen, wisselen de mannencocablaadjes (goed tegen de hoogte maar dat wisten wij allemaal al hé ;)). 's Middags kregen we er trucha (forel) uit het meer te eten een daarna zetten we onze tocht verder naar de drijvende eilanden. Deze eilanden hangen wel met een paar ankers vast aan de bodem, maar ze kunnen dus enkele meters heen en weer drijven.Het was echt heel bijzonder om te zien, die mensen leven dus op 3 meter dikke rietlagen met daarop uit riet gebouwde huisjes! De mensen, de Uros genaamd,leven een zeer eenvoudig leven bestaand uit visvangst en natuurlijk toerisme. Het waren voornamelijk de vrouwen die we te zien kregen want de meeste mannen hadden nog wel eenjob in de stad als taxichaffeurof iets dergelijks. Er leven ongeveer 2000 mensen op 45 verschillende eilanden waar wij er 2 van bezocht hebben. Elke 20 jaar moeten ze opnieuw beginnen met het bouwen van hun eiland want die lagen van drie meter gaan niet langer mee om op te wonen.Hun vervoersmiddel isde taxi-boot, zeer mooie en typische bootjes (zie foto's).Het was zeer leuk en interessant om te zien hoe ze kost wat kost hun tradities willen bewaren!!!

Dan, snik snik, de volgende morgen verlieten we Peru om een nieuw avontuur aan te gaan in Bolivia, en al snel ondervonden we dat ook weer dit land totaal anders is. Het eerste wat ons waarschijnlijk op viel was hoe super goedkoop het hier was, wat dus ook wil zeggen dat de mensen hier nog armer zijn. Je vind hier bijna geenchique restaurants of straten met veel bars puur omdat de gemiddelde mens daar geen centen voor heeft. Uiteraard heeft elke stad zijn toeristisch gebied maar ge weet wat we willen zeggen he! Er zijn ook immens veel bedelaars, dikwijls echt hele kleine kindjes die zich aan u vastklampen, zo zielig! Ook op de wegnaar La Paz stonden langs de kant overal kleine kindjes met hun uitgestoken handjes... :(.

La Paz (de niet-grondwettelijke hoofdstad van Bolivia, de grondwettelijke is Sucre) is de hoogstgelegen hoofdstad ter wereld. Echt een zotte stad, zooo ongelofelijk druk, overal mensen en verkeer, en hier hangt een enorme geur van uitlaatgassen!

Na 2 dagen rondslenteren in de stad en nog een museum en tovenaarsmarkt (waar ze lama-foetussen verkopen!)mee te pikken, kwamen de kerstdagen eraan. Me kerstmis zijn we sjiek gaan eten (3-gangen menu & 2 flessen wijn) voor niet meer dan 35 euro, en da was echt een sjiek restaurant, toch redelijk zot he!! De dag erna zouden we normaal de 'death road' (de gevaarlijkste weg ter wereld omwille van het grote aantal trucks en bussen dater jaarlijks de ravijn in stort)mountenbiken, maarmijn maag dacht daar anders over, niet van de drankuiteraard :)! Dus toch een rustige kerstdag voor de T.V... Met kerstdag hebben we samen met 2 Belgen uit Gent gedineerd in ons hostel, gezellig!

Na een kleine week in de verschrikkelijke uitlaatgas-lucht in La Paz te hebbenrondgelopen, besloten we naarhet rustigere Copacabana te gaan. De eerste avond hebben we daar heerlijk gefonduet, amaai da smaakte!!! De volgende dag genoten we van de rust in het kleine stadje aan degrens van peru en van het mooie weer dat onsvoorgeschoteld werd!De laatste dag deden weeen daguitstap naarhet eiland Isla del sol(eiland van de zon dus). Het zonneke scheen inderdaad goed en dat werd alweer snelzichtbaar aan de neus van Thomas, en zonnecreme hadden wij natuurlijk niet bij he!!We deden een zeer aangename wandeling van ongeveer 3 uur van het zuiden naar het noorden van het eiland. De boottocht van en naar Copocabana was echter veel minder leuk omdat ze zoveel mogelijk toeristen op dat kleine bootje propten en we kregen daarbij al de uitlaat van de motors in de cabine. Maar al bij al toch weer een geslaagde dag met leuke foto's. Nog een dag later besloten we terug te gaan La Paz omdat we daar hadden afgesproken met die griet uit Nieuw-Zeeland (van de jungletrip) en het Londense koppelom al is te gaan oefenen voor met Oudjaar :)! Maar het bleek niet zosimpel te zijnom La Paz binnen te geraken. De president had het in zijn hoofd gehaald om de olie-prijzen te verhogen en daar kon de bevolking niet mee lachen blijkbaar!!! Overal blokkades, opstanden, kleine brandjes, ... De politie reageerde op hun beurt met traangas, echt walgelijk, pikt echt super hard in uwe mond en ogen! Eens wij ons hostel hadden kunnen bereiken (na een heel stuk te voet te moeten doen omda de bus niet verder geraakte), mochten we uren niet meer naar buiten... Het Londens koppel bleek ook 2 dagen te hebben vast gezeten op de luchthaven, zeer jammer voor hun want het waren hun laatste dagen! Gelukkig werd het gewoel die avond rustiger en konden we toch afspreken en een geslaagde newyears-eve-eve (zoals ze da zeggen ;)) houden... Oudjaar zelf was trouwens ook zeer geslaagd: heel goe gegeten en tot 's morgens vroeg gefeest, we kunnen ni klagen :)...

Na een dagje rusten zijn we 2januari dan begonnen aan de Takesi-trekking (gedurende 2 dagen zo'n 40 km trekken door de Andes). De eerste dag hadden we veel pech: heel veel regen waardoor het zicht heel slecht was... Het was ook heel veel dalen en de stenen waren zo gladdatwe wel een paar keer tegen de grondzijn gegaan. Op sommige plaatsen was de weg zelfs veranderd in een rivier! De tweede dag was het daarentegen heel zonnig en hadden we enkele prachtige uitzichten en zagen we vele watervallen!!! We waren stiekem wel blij dat't voorbij was want het was een heel lange tocht en onze knieën en voeten deden zoveel zeer, maar natuurlijk hebben we er geen spijt van dat we het gedaan hebben! Toen we na een 3-uur durende busrit (staand weliswaar, geen zitplaatsen meer :S) terug aankwamen in La Paz bleken we WEER de stad niet binnen te geraken. Het had gesneeuwd in de hogere delen van La Paz (zo raar, want wij hebben het hier nog ni minder dan 15 graden geweten...) en alles lag plat! De straten waren veranderd in rivieren, er waren gebouwen ingestort door het gewicht van de sneeuw en hagel, ... Dus voor de tweede keer maar te voet de stad proberen binnen te geraken... Gelukkig had'k mijn walking-sticks nog bij want het was ongelofelijk glad :)... Vandaag is er echter alweer volop zonneschijn, zalig, en vanaf morgen trekken we terug naar meer tropische gebieden. Meer nieuws daarover binnen een paar weken!!!

NOG EEN HEEL GELUKKIG NIEUWJAAR AAN IEDEREEN!!!!!

XXXXX

Peru is de max!!!!!!

Hallo'kes,

Hier zijn we nog is! OK we vlogen dus naar Lima, de hoofdstad van Peru met bijna evenveel inwoners als heel Belgie tesamen. De vlucht was erg aangenaam en ook zo voorbij, we hadden dan ook genoeg leuke herinneringenom aan terug te denken...

De eerste dag in Limadeden we het watrustiger aan en genoten we vooral van het ietsfrissereweer, want na 2 weken leven inhet amazone gebied deed dat tochgoed (moeilijk te geloven zeker vanuit het koude Belgie landje...). Dag 2 gingen we op verkenning in de grote stad.We merkten al meteen dat je in de taxi's in Lima beter je ogenkan dicht houden want die rijden daar als zotten. Ondanks de vele negatieve verhalen die we van andere reizigers over Lima hadden gehoord, beviel de stad ons juist wel heel goed. Vele grote pleinen, kerken, kathedralen, stranden, koloniale gebouwen, ... In de namiddag bezochten we eeneen grote kerk waarin zich een hele oude bibliotheek bevond.Dit gebouw is trouwens één van de weinige dat de aardbeving van 1746 in Peru heeft overleefd. Maar de hoofdreden van ons bezoek aan deze kerk waren de catacomben in de kelder.Er wordt geschatdat er tussen de 15eeuw en de 17eeuw meer dan 70 000 mensen werden begraven in de catacomben.Er lagen dus duizenden skeletten, schedels, ... Zeer luguber maar ook welzeer interessant om eens te zien :).s' Avonds leerden we een Hongaars koppel kennen waar we de hele avond mee vulden op het terras van ons hostel, met de nodige drank erbij uiteraard. Ze lieten ons proeven van een zeer strafHongaars drankje; Egészségedre (Ze hadden het opgeschreven voor ons,anders hadden we het nooit onthouden uiteraard).De volgende dagen vulden we vooral met het kopen van geschenken op artisenale marktjes voorde familieom die vanuit Limanaar Belgie te zenden. Ooh ja, we hebben in Lima trouwens ne goddelijke winkel gevonden waar ze alles hadden: zalige pistolets, croissants, .... Maar het belangrijkste van al: zooooveeeel kaas :) (kaas is hier normaal kei slecht), Brie, camembert, gouda, ... Noem maar op... Zalig :)

Na het Lima verhaalnamen we de bus verder naar Cusco. Niet verschieten: 21 uur op de bus!!! Maar het was een zeer aangename en luxueuze bus en vooral geen wenende kinderen in de onmiddellijke omgeving dus we konden toch een beetje slapen...Aangekomen In Cusco voelden we meteenhet verschil, Limabevindt zich aan de zee en Cuscodiep in bergen op een hoogte van 3200 meter. We waren heel snel buiten adem als we bergop moesten, dus besloten we meteen een mate de coca te gaan drinken (coca-thee, vertraagt de hartslag). Cusco is eenzeer aangenaam stadje met vele prachtige pleintjes, musea, kathedralen, kleine gezellige straatjes, ... Maar het isook zeer toeristisch omdat je van hieruit verder kangaan naar machu picchu wat bijna alle backpackers dan ook doen... Na de 21-uur durende busrit hebben we de eerste dag vooral in ons hostel doorgebracht waar we veel coca-thee dronken :). We hadden nog 5 dagen te gaan voor de start van de Incatrail (4 dagen durende tocht naar de Machu Picchu) dus bezochten we tal van museums, ruïnes, marktjes, ... en hebben we wa (geprobeerd) te wandelen als voorbereiding...

Ok, dan het meest interessante: het bewandelen van de Incatrail naar de Machu Picchu. De eerste dag werden we om half zeven 's ochtends aan ons hostel opgehaald door een bus. Onze groep bestond uit 15 jonge mensenvan 11verschillende nationaliteiten(3 Belgen, 2 Duitsers, 1 Maleisische, 1 Chinese, 1 Cambodjaan, 1 Fransman, 1 Canadees, 2 Brazilianen, 1 Pool, 1 Engelse, 1 Ier). We werden bijgestaan door 2 gidsen en 14 dragers. Dedragers waren echt ongelofelijk,zesleurden alles voor ons mee: tenten, eten, stoelen, gas-flessen, ... En die waren zelfs met al die kilo's op hun rug ongelofelijk snel, die liepen de Incatrail echt af, ni gewoon!!!! Wij moesten al onze persoonlijke spullen meedragen (kleren, slaapzak, drinken, snacks, ...) en da woog echt al meer dan genoeg op al die steile paden.

Natuurlijk was het goed aan het regenen toen we aan de tocht begonnen, maar we lieten de pret absoluut niet bederven ;). De eerste dag zouden we 10 km stappen en gelukkig klaarde het rond de middag op. Tegen de tijd dat wij aan de lunch-plek waren aangekomen hadden de dragers al een tent opgezet, thee gezet en het eten gemaakt!

Het was de hele dag klimmen en dalen en soms zaten er echt al heel zware stukken tussen (hoewel ze hadden gezegd dat de eerste dag makkelijk zou zijn)!!! Maar de uitzichten onderweg waren echt fenomenaal, zo mooi!!! In de namiddag bezochten we ook nog prachtig gelegen ruïnes. Rond 17uur waren we aan onze eerste campingplaats waar de dragers al gezorgd hadden voor coca-thee en enorm veel popcorn, hmmm da smaakte!!! 's Avonds was iedereen vroeg de tent in :)...

De volgende dag werden we om 5.30 uur gewekt door de porters die ons coca-thee brachten in de tenten (wat een service :)). Dit zou de zwaarste dag worden: op 4 à 5 uur tijd zouden we 1200 meter moeten stijgen (tot 4200m) en daarna 2 uur weer dalen tot aan de volgende kampplaats. Man man man, er werden echt massa's coca-blaadjes gekauwd, maar het hielp gelukkig echt!!! Het was een ongelofelijk steile weg naar boven, duizende trappen waar geen eind aan leek te komen, ... De natuur was wel weer prachtig onderweg. Uiteindelijk heeft iedereen goed binnen de tijd de top bereikt (in de regen...), trots da we waren :)!!! Maar op de top was het ijzig koud, er was veel wind en de regen leek echt in ons gezicht te snijden. Snel aan de afdaling beginnen was de opdracht. Dit was echter ook geen makkie, omdat de weg spekglad was en het dalen op den duur serieus pijn begint te doen in de benen. Rond 13 uur kwamen we aan bij de 2de kampplaats (dolgelukkig dat we het hadden gehaald). Weer veel thee gedronken, goed gegeten en in de namiddag uitgerust in de tent. 's Avonds was er voor iedereen een beetje rum voorzien om op te warmen, da was geen slecht idee :),

De derde dag werden we om 5.00 uur gewekt door de portersmet de coca-thee.Die dag hadden we 16 km van klimmen en dalen voor de boeg.Het was weer een zware (iedereen begon de pijn in zijn benen te voelen)maar mooie tocht en we bezochten onderweg ook enkele ruïnes. Toen we in denamiddag aankwamenaan de laatste kampplaatswerden we beloond met een warme douche en frisse pintjes :)!!!We kregen een overvloedig en zeer lekker laatste avondmaal en hielden een ceremonie om de dragers te bedanken. Het waseen zeer gezellige avond.

Degrote dag brak zeer vroeg aan: om 3.30 uur werdenwe gewekt en na ontbeten te hebben gingen we aanschuiven aan de laatste check-point voor de macchu picchu. Toen die rond 5 uur open ging leek iedereen opeens weer frisse benen te hebbenwant er werd echt bijna gelopen naar onze eindbestemming die nog zo'n twee uur verder lag. Zo spannend!!! En toen, plots, zagen we het wereldwonder vanuit de verte,WAAUUWWW, weer een onbeschrijfelijk gevoel. Nog nooit zoiets moois gezien.... dit doe echt iets me ne mens :) ... Hiervoor hadden we het allemaal gedaan en het was het meer dan waard!!! Toen we eindelijk echt bij de Machu Picchu waren gearriveerd was het nog mooier, de omgeving maakte ons gewoon sprakeloos, zo mooi! We kregen eerst een rondleiding en daarna kregen we de mogelijkheid om de Huayna Picchu te beklimmen, een berg achter de Machu Picchu. Van ons me twee greep enkel Thomas die kans,mijnbenen wilden echt nimeer mee!! Maar de uitzichten vanop die berg bleken ook geweldig te zijn.

Echt deze tocht en eindbestemming zullen we noooooiiit meer vergeten, het was fantastisch!!!

Nadat we in de namiddag de bus terug hadden genomen naar het dichtst bijzijnde stadje zijn we daar met een aantal mensen van onze groep naar de warmwaterbaden geweest. ZALIG!!! Met een mojito'ke en een pintje relaxen in het warme water en genieten van de mooie omgeving,,, 's Avonds de trein terug gepakt naar Cusco en daar doodop aangekomen. We waren echt zo moe dat we de volgende dag bijna de hele dag geslapen hebben. 's Avonds zijn we uitgegaan met enkele mensen uit onze groep, da was ook nog is plezant!!!

Zo, dit was ons verhaal voor deze keer. Hopelijk kunnen jullie er ook van genieten!

xxxx

Bienvenido a Peru!

Halllooo!!!

Ok, waar waren we gebleven?! Juist ja, in Cuenca... :) Daar zijn we nog naar het Parque Nacional de Cajas geweest, waar een gids ons rondleidde door het hooggebergte. We reden eerst met de auto tot een hoogte van ongeveer 4000 m en klommen daarna verder naar de derde hoogste top van het park, op 4250 meter. Amai, het was voelbaar dat we zo hoog zaten! Het klimmen was zwaar en ademen werd moeilijker en moeilijker! Maar gelukkig konden we de top toch snel bereiken en het uitzicht was echt adembenemend! Daarna gingen we nog een kleine 10 km wandelen met de gids naar verschillende lagunes en een woud in het park en leerden we over de geneeskundige krachten van bepaalde planten. 't Was er echt de moeite waard!

Enkele dagen later vertrokken we richting Peru. Dit was weer een zware busrit van 13 uur. Bij de grens moesten we allemaal uitstappen en te voet de grens over, paspoorten laten stempelen, enz... wat uiteraard ook weer heel wat tijd in beslag nam. Toen we de grens over waren viel het ons al vrij snel op dat Peru toch wel heel wat armer is dan Ecuador (of toch het stuk dat we tot nu toe gezien hebben). Weinig verharde wegen maar bijna overal stoffige zandwegen. Wat we vanuit de bus zagen waren vaak echte'sloppenwijken': huisjes opgetrokken uit enkele houten planken en golfplaten, zonder elektriciteit of water, kinderen spelen tussen het vuil en de beesten, ... Het is hier bijgevolg wel wagoeiekoper dan in Ecuador.Auto's rijden hier nauwelijks rond. Het zijn vooral motors,moto-taxi's en combi's (taxi-buskes die worden volgepropt met mensen = niet echt comfortabel!!!). De mensen hier zijn ook wel anders dan die in Ecuador: Hier zitten ze echt constant ongegeneerd te gapen, vanalles te roepen, ... Da moet ge toch efkes gewoon worden :)

Onze eerste halte in Peru was Chiclayo, een stadje aan de kust. Daar bezochten we 'El bosque de Pomac', een park waarin een tiental piramides staan waar de Sicán-beschaving tussen 750 en 1375 NC allerlei rituelen hield. De Piramides zijn in tegenstelling tot die in Egypte plat vanboven en voor een groot stuk zijn ze geërodeerd. We konden er niet meer in gaan maar we konden ze nog wel beklimmen. Was zeer interessant om eens te zien. Verder hebben we ook nog de stranden rondom Chiclayo bezocht, maar eerlijk gezegd viel daar, buiten de vele vissersbootjes,niet zoveel te zien...

Vanuit Chiclayo wilden we naar Iquitos, dat diep in de jungle ligt. Dit bleek verre van een eenvoudige opdracht!!! Eerst namen we een nachtbus van 15 uur, waarop we uiteraard zo goed als niets geslapen hebben omwille van de snurkers, wenende kinderen en slechte staat van de wegen. Onderweg hebben we ook nog een uur stil gestaan omdat er een grote rotsblok op de weg was gevallen... Da zijn toch wel behoorlijk frustrerende momenten :). Na deze helse busrit moesten we nog 3 uur met een combi verder tot in Yurimaguas. Hier zouden we voor 3 dagen de boot op gaan richting Iquitos. Wij dachten dat er elke dag een boot vertrok, maar dat bleek toch serieus verkeerd gedacht!!! Vorige week maandag gingen we vroeg naar de dokken om zeker plaats te hebben op de boot. Daar aangekomen bleek er helemaal geen boot te zijn, maar de mensen ter plaatse vertelden ons dat er om 14uur een boot zou komen... Er zat dus niets anders op dan wachten... Gelukkig kwam er een tijdje later nog een toeriste aan, en waren wij niet meer de enigen waar de mensen naar lagen te gapen :). Samen met haar, Helen ( een Nieuw-Zeelandse ) wachten we uiteindelijk tot 16uur voor er een boot aankwam. Maar wat bleek?! De boot ging helemaal niet die dag vertrekken maar pas de dag erna! Uiteindelijk was dit niet zo'n groot probleem want we mochten al gratis op de boot overnachten. Je kan er ofwel in een hangmat slapen, ofwel in een cabine wat iets duurder is. Wij kozen voor een cabine om onze rugzakken in achter te kunnen laten en sliepen in stapelbedden. De volgende morgen werden we vroeg gewekt door veel lawaai aan de dokken. Het was er echt een hel: overal vrachtwagens die vanalles kwamen lossen en laden, overal mensen aan het rond-crossen, kippen werden in bakken rongesleurd,tientallen graatmagere koeien werden van de hoge vrachtwagens getrokken, ... Die koeien vielen dan zo hard tegen de grond dat soms hun hoorns gewoon afbraken met bloederige taferelen tot gevolg... Ze hadden duidelijk ook al een paar dagen geen eten of drinken meer gekregenen het zag er ook niet naar uit dat ze dit de komende dagen nog zouden krijgen. Sommige koeien lagen daar echt gewoon dood te gaan aan de dokken, gewoon gruwelijk!!!! Als de koeien niet luisterden kregen ze wat stokslagen of probeerden de mensen hun staart te breken ( wat super veel zeer moet doen ), echt zo erg... Maar we zagen nog andere verschrikkelijke dingen: Echt ALLES wordt hier in't water van de rivier gesmeten: Volle vuilzakken, grote plastieke zeilen, .... ALLES!!! De mensen hier hebben echt geen besef van de gevolgen daarvan :( !! En we zagen daarna zelfs mensen van het bruine water van de rivier drinken... hmmm...

Ok, we dachten dus dat de boot die dag dan wel zeker zo zou vertrekken, maar rond de middag (toen we evenaan land waren gegaan en we onze boot zagen vertrekken, PANIEK, gelukkig bleek hij nog terug te komen)kregen we te horen dat de boot toch pas de volgende dag zou vertrekken (Verrassing!!!)... Een dagje langer wachten dus.Maar toen we de dag erna wakker werden bleek bovendiendat we ook nog eens van boot moestenveranderen, want deboot waar wij al twee dagen opzaten zou nog steeds niet vertrekken... ni te doen... Nu moesten we dus op een boot die op de onderste verdieping was volgepropt met de graatmagere koeien, wa natuurlijk uren in de wind stonk, die arme beestjes,we hadden ze graag wa eten en drinken gaan geven... Ok, in de namiddag vertrok deze boot dan EINDELIJK! In totaal hebben we dus 56 uur aan de dokken gewacht voor er een boot vertrok ! Uiteindelijk was de tocht wel heel mooi. De rivieren waren zo uitgestrekt (af en toe konden we een dolfijn spotten), de natuur errond heel mooi,en de zonsondergangen 's avonds waren prachtig!!! De laatste dag vaarden we trouwens op de Amazone-rivier, echt sjiek!!! Alleen overdag was het echt TE heet om iets te kunnen doen, da was echt ni normaal!

Toen we dan na 5 dagen op de boot EINDELIJK in Iquitos waren aangekomen, hebben we samen met Helen een jungle-tour gedaan van 4 dagen. Het was ongeveer 2 uur met de auto en 2 uur met de kano tot aan de lodges in de jungle. De eerste middag kregen we daar al direct piranha's en katvissen op ons bord voorgeschoteld, 't was heel lekker!! Daarna zijn we roze rivier dolfijnen gaan spotten, we hebben er een paar gezien maar 't ging altijd zo snel da we jammer genoeg geen tijd hadden om foto's te pakken!!! We hebben ook nog een grote leguaan gevangen en mogen vasthouden, echt zalig!!! 's Nacht deden we een nachtwandeling en zagen we allerlei vieze insecten, schorpioenen, gigantische kikkers, een slang, ... De volgende dagen gingen we kamperen in de jungle: met een hangmat tussen twee bomen en een muggennet errond, zelf vuur maken, ... Was heel tof!!! De enige nadelen waren de miljarden muggen (het regenseizoen is begonnen en dan is't echt ni te doen!) en de hitte. We maakten lange wandelingen door de jungle en leerden allerlei methoden aan om te overleven in de jungle: zo moesten we bijvoorbeeld larven eten (Bah!!!! maar uiteindelijk smaakten ze eigenlijk wel redelijk goed, naar kokosnoot... ), dronken we water uit takken, staken onze handen in een termietennest (de termieten zijn een natuurlijk insecten-afweer-middel), ... We hebben ook massaal veel aapjes gezien, een luierik, een miereneter, ... We zijn ook nog op piranha's gaan vissen die we dan 's avonds hebben gebakken boven het vuur. 's Nachts zijn we in een klein bootje op zoek gegaan naar kaaimannen. Onze gids was echt nergens bang voor: hij sprong de kaaimannen gewoon achterna in het water om ze te vangen. Twas echt wel een zalig tochtje: onder de volle maan al peddelend door de rivier, met de geluiden van de jungle op de achtergrond en metershoge rivierplanten rondom ons. Uiteindelijk kon onze gids zelfs een kleine kaaiman vangen! We moesten wel oppassen omdat de moeder ook ergens in de buurt was, en die wilden we zeker niet kwaad maken! Toen we de derde dag een wandeling aan het doen waren in het woud, brak er plots een storm los: kei veel wind en super veel dikke regendruppels. We moesten kei hard door het woud beginnenspurten omdat het zo gevaarlijk werd, we hoorden echt bomen rondom ons breken en takken naar beneden vallen! Da was echt precies een Lost-scene ;): Met z'n alle door de dikke vette regen crossen (een paar keer vallen onderweg) in de grote beangstigende jungle :p!!. De laatste dag zijn we dan nog op zoek gegaan naar een gigantische prehistorische boom, zo'n boom als in de film Avatar, waarvan de takken naar beneden groeien en terug de grond in gaan. We hebben wa in diejen boom liggen klimmen en geslingerd aan lianen, echte Tarzans en Janes :)... Toen we terugkwamen van die wandeling hadden we het zo heet dat we in plaats van de boot terug te nemen naar de lodge, gewoon terug zijn gezwommen. Tussen de piranha's enzo, maar da deed verschikkelijk veel deugd!!!

Ondertussen zijn we terug in Iquitos en we hebben besloten om in de terug weg toch maar het vliegtuig te nemen. Den boot was een hele ervaring maar nam toch wel heel veel tijd in beslag. Maandag nemen we dus het vliegtuig naar Lima!!!

Wordt vervolgd!!!

P.S. Datum van thuiskomst ligt vast: 4 april :)

Baños

Halloooo iedereen!!!

We zijn er weer met een nieuw verhaal en enkele nieuwe foto's.

De voorbije week hebben we doorgebracht in Baños, een mooi stadje gelegen tussen de bergen en watervallen waar heel veel te doen was! De eerste dag zijn we meteen de warmwater-baden gaan opzoeken, da was echt wel zalig! In de namiddag zijn we mee op tour gegaan naar de vele watervallen in de buurt. We reden dan in zo'n open buske rond, echte toeristen he :). De watervallen en de natuur onderweg waren in één woord gewoon prachtig! Onderweg stopte de bus plots bij een brug: er werd voorgesteld om van de brug te springen (puenting noemt dat. Dit is niet hetzelfde als bungee-jumpen, bij puentingzwier je nietterug naar bovenmaar blijf je beneden nog wat van links naar rechts zwieren. Dit maakt de kick er echter niet minder op!). We hebben het zowaar allebei aangedurft, en ik denk dat als je zaterdag 29 oktober heel stilletjes was in België, Lara´s gil tot daar hoorbaar was! Het gevoel tijdens het vallen is echt onbeschrijfbaar... En we waren echt blij dat we het aangedurft hadden :)

De volgende dag zijn we gaan raften op een geweldige rivier :).De golven overspoelden dikwijls onze hele boot en somswas het echt zo wild dat we al onze krachten moesten gebruiken om niet uit de boot te vallen, maar het was echt ongelofelijk tof, dat willen we zeker nog eens terug doen! Toen we 's avonds terug in de stad kwamen, waren de plaatselijke vrouwtjes overal cuy (cavia) aan het braden, dit was het moment! Meteen een bordje gaan bestellen en bleek dat het best wel goed smaakte, er zat alleen niet erg veel vlees aan de beestjes...

De dag erna besloot Thomas om van een nog hogere brug te gaan springen, maar dit heb ik maar wijs aan me laten voorbij gaan :) Maar volgens hem was het zeker en vast de moeite waard, alleen het moment waarop gesprongen moest worden, was eventjes twijfelachtig :) ...

Omwille van de feestdagen begin november, werd er in Baños elke dag vuurwerk afgeschoten en paradeerde de fanfare van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat door de straten. Op eenavond hoorden we zelfs live-muziek vanop het dakterras van ons hostel (met prachtige uitzichten trouwens). Vol verwachtingen op een mega-cool festival gingen we snel naar het stadsplein: Daar aangekomen werden we al snel teleurgesteld. Het bleek één of andere katholieke bedoening te zijn met allerlei liederen over Jezus en God. Damn, dan maar snel een bar opgezocht ;)

Na het avontuur in Baños zijn we naar Riobamba gereden, van waaruit we de trein naar Alausi hebben genomen. Die trein is niet te vergelijken met onze luxueuze nmbs-toestellen: het was een zeer oud boemeltreintje dat over een zeer oude spoorweg reed. Het ging niet sneller dan 40km per uur, maar we waren zo al hard genoeg dooreen geschud. Soms liep het spoor gewoon op een smal bruggetje over een afgrond, dus het was nog spannend ook! Onderweg waren het weer prachtige uitzichten en we stopten om te ontbijten in een authentiek dorpje.

Vanuit Alausi hebben we de bus verder gepakt naar Cuenca, een hele mooie koloniale stad. En hier zijn we dus vanaf gisteren... Verhalen hierover zullen dus voor de volgende keer zijn :). Nu nog een kleine week in Ecuador en dan op naar Peru!!!

Tot volgende keer en laat nog maar iets van jullie horen want wij zijn ook benieuwd hoe het daar gaat!!!

Het vervolg in Ecuador!!!

Hola Amigos!!!

Ondertussen zijn we weer enkele weken verder en veel ervaringen rijker! De voorbije weken zijn we in Otavalo, Ibarra, Atacames, Súa, Mompiche en Canoa geweest. Niet te doen hoe snel den tijd hier vliegt, we hebben nog maar 2 weken in Ecuador, aahhh ...

Maardus...Ongeveer twee weken geleden zijn we naar 'La mitad del mundo' geweest, het plaatsje ten noorden van Quito waar de evenaar doorheen loopt. Daar gingen we naar het museo Solar Inti Ñan, waar we over allerlei oude tradities en gebruiken van de vroegere bewoners leerden, bijv.; Vroeger hakten de plaatselijke bevolkingsgroepen de hoofden van de doden af, haalden alles eruit, naaiden de mond dicht en stopten het hoofd dan vol stenen. Vervolgens werd het gekookt in een pot met 12 verschillende soorten kruiden waardoor het hoofd kleiner werd. Hoe meer van die kleine hoofdjes je bezat, hoe machtiger je was onder het volk... (zie foto's voor zo'n hoofdje) Dat werd allemaal zeer smakelijk uitgelegd aan de hand van foto's en tekeningen, geweldig :-) Voor de rest deden we er allerlei experimentjes, bijv. het water loopt op het Zuidelijk Halfrond kloksgewijs weg, op het Noordelijk naar de andere kant... was heel raar om te zien want er was slechts 2meter tussen de baden. We mochten ook proberen om op de evenaarslijn een ei op een nagel te houden en met onze ogen dicht over de lijn te lopen (lukt trouwens heel goed want je voelt de krachten langs beide kanten!), enz. Was allemaal heel tof en interessant :)

De dagen daarna zijn we naar Otavalo geweest, een klein dorpje met dagelijkse kleurrijke marktjes met het hoogtepunt op zaterdag, dan wordt het hele dorp overspoeld. De mensen kleden er zich nog heel traditioneel (echt heel mooi): Vrouwen veel juwelen, hoedjesen lange kleden, mannen met een lange vlecht en ook in specifieke klederdracht.

De marktjes bleken echter een kleinehel te zijn voor ons, alles was zooooo mooi en we wilden echt waar ALLES kopen, wat uiteraard niet gaat gezien ons rugzak-formaat.... we konden het wel niet laten om wat truien, broeken en juwelen te kopen...Op zaterdag was er ook de dierenmarkt: Koeien, varkens, kippen, kuikens, cavia's, ... allemaal opeengepakt op een plein, 't was allemaal heel chaotisch maar het had toch wel iets. Varkens en cavia's werden gebraden aan't spit en daar moesten we uiteraard toch eens van proeven (jammer genoeg nog niet geproefd van de cavia, is verschrikkelijk duur! maar da komt er zeker nog van :-)). In Otavalo was ook een condor-park (man man man, da was weer nen helsen tocht daar naartoe: 6km alleen maar stijgen = doodgaan!!!). Toen we daar aankwamen konden we een condor-show meepikken, da was best wel spectaculair! De laatste dag wilden we de 'Lagunas de Mojanda' (op 4000m hoogte) gaan bezichtigen. Jammer genoeg was het enorm bewolkt toen we daar aankwamen en hebben we eigenlijk gene steek gezien...

Vervolgens zijn we naar Ibarra geweest, maar daar hebben we eigenlijk niet veel over te zeggen want we zijn er maar één dag geweest. Het was een grote, drukke en vrij moderne stad... Maar wij hadden op dat moment meer zin in de kleinere, traditionelere dorpkes :-) dus vertrokken we de volgende dag richting zee. Daar trokken we doorheen Atacames, Súa, Mompiche en Canoa (waar we momenteel zijn). In Súa hadden we kei goed weer, dus hebben we daar een echte strandvakantie gehad. Mompiche en Canoazijn echte houte dorpjes tussen de palmbomen, heel schoon allemaal :-). En meestalzijn we precies de enige toeristen, vrij veel beziens dus! Oh ja, de taxi´s zijn trouwens ´motortaxi´s': een motor met vooraan een bakske waar ge dan moet gaan inzitten. Heel grappig, maar niet echt veilig, want als die dalen met hun bakskes, behale die toch serieuze snelheden...

De voorbije weken zijn we ook al een aantal keer dezelfde backpackers tegen gekomen :), da's wel tof om mensen ergens in een dorpke te leren kennen, en ze een paar dagen/weken later weer tegen het lijf loopt ergens totaal anders... Dan komde zo is iemand tege da ge zogezegd kent he :-), heel plezant, wa pintjes gaan pakke enzo he :-)

Alle, dit waren in het kort onze voorbije weken... wij gaan nu verder reizen (naar Baños en Cuenca) en jullie kunnen weer verder wachten op een volgend verhaal :-)

Dikke smakkerds van ons!!!