Hallo iedereen...

Hier zijn we weer met ons volgend avontuurlijk verhaal :P. Nadat we het immer gezellig stadje Cusco hadden verlaten,gingen we samen met het koppel van Londen met de nachtbus naar Arequipa. We kwamen daar's morgens heel vroeg aan engingen op zoek naar een hostel. We vonden er een heel goed, echt eentje vol jongeren en dus elke avond feest! Alles was voor handen, een pooltafel, een shotterbak, grote t.v.-kamer met super goei films en een kei groot bubbelbad maar dat was uiteraard stuk tijdens ons verblijf :(. Deeerste dagin Arequipa trokken we meteende stad in! We bezochten een museum waar de beroemde 'ijsmummie' Juanita (of de ijsprinses zoals ze ook wel eens genoemd wordt) te bewonderen is. Dit meisje werd zo'n 530 jaar geleden door de inca's op de top van een berg geofferd aan de goden. De inca's dachten namelijk dat dit ritueel hen zou beschermen tegen onheil. Nadat Juanitahelemaal uitgeput op de top van devulkaan aankwam (ongeveer 6000m), kreeg ze een zware slag op haar hoofd waardoor ze stierf. De komende 530 jaar bracht ze door in het ijs op die vulkaan, dat is dan ook de reden waarom ze zo goed bewaard is gebleven. Door een vulkaanuitbarsting in 1995 begon het ijs te smelten en vonden archeologen het kleine lichaampje. Ze vonden nog 13 andere kinderlichaampjes die op een andere plaats bewaard worden... Zeer interessant wat die inca's allemaal hebben uitgestoken vroeger! We mochten jammer genoeg geen foto's nemen van Juanita, maar om haar ook eens aan jullie te tonen hebben we een foto van het internet gehaald en op de blog gezet!

Na ons leerrijk bezoek aan dit museum besloten we iets te gaan drinken in een veel te duur restaurant op de Plaza De Armas. Achteraf gezien nog niet zo'n slecht idee want de eigenaar liet ons zijn keuken zien waar ze nog kookten zoals 10 000 jaar geleden, met vulkanisch gesteente enz. Alweer leerijk dus!!! Verder dronken we een huisgemaakt biertje, het proefde nog niet zo slecht maar geef ons toch maar het gewone plaatselijk bier ze! De volgende dagen gingen we nogkarten,paintballen en raftenmet z'n vieren, speelden we zeer veel pingpong-matchkes en Thomas speelde ook nog een voetbalmatch met de andere trotters uit het hostel :).

Na die alweer zeer toffe dagen besloten we onsnaar onze laatste stop in Peru tebegeven,en die gaven ze de naam Puno! Puno ligt aan het Titicacameer dat voor een deel Peru en Bolivia scheidt. Het Titicacameer is hethoogst gelegen bevaarbare meerter wereld en heeft een totale oppervlakte van 8340 vierkante km. Dag één bezochten we een boot die erin de 19de eeuwzes jaar over heeft gedaan om vanuit Engelandnaar het meer te geraken (per boot en dan per ezel over de Andes, in onderdelen wel te verstaan)! Daarna bezochten we de plaatselijke bars met z'n vieren, eerst een leuk reggeacafé en daarna een rockbar waar we aan de whisky zijn geraakt... :p Natuurlijk weer een leuke nacht maar ook eenzware morgen want we moesten er omzes uur uit om de eilandenaan de Peruaanse kantvan het Titicacameer te bezoeken.Eerste vaarden we met een boot naar het eiland Taquile waar we al direct een wandelingvan enkele kilometers maakten en dat was zwaarder dan anders met die kater. We gingen kijken hoe de mensen daar leefden en hoe ze op hun eigen manier mutsen, sjaals en toffe hoeden maakten, Thomas kocht een sjaal. Op het eiland had iedereen wel iets op zijn hoofd. Aan de mutsen van de mannen konden we zienof ze gehuuwd waren of nog steeds vrijgezel, maar ze leefden zowiezo redelijk afstandelijk van hun vrouwen vertelde de gids. Nog een leuk weetje; in plaats van mekaar een hand te geven wanneer ze elkaar tegenkomen, wisselen de mannencocablaadjes (goed tegen de hoogte maar dat wisten wij allemaal al hé ;)). 's Middags kregen we er trucha (forel) uit het meer te eten een daarna zetten we onze tocht verder naar de drijvende eilanden. Deze eilanden hangen wel met een paar ankers vast aan de bodem, maar ze kunnen dus enkele meters heen en weer drijven.Het was echt heel bijzonder om te zien, die mensen leven dus op 3 meter dikke rietlagen met daarop uit riet gebouwde huisjes! De mensen, de Uros genaamd,leven een zeer eenvoudig leven bestaand uit visvangst en natuurlijk toerisme. Het waren voornamelijk de vrouwen die we te zien kregen want de meeste mannen hadden nog wel eenjob in de stad als taxichaffeurof iets dergelijks. Er leven ongeveer 2000 mensen op 45 verschillende eilanden waar wij er 2 van bezocht hebben. Elke 20 jaar moeten ze opnieuw beginnen met het bouwen van hun eiland want die lagen van drie meter gaan niet langer mee om op te wonen.Hun vervoersmiddel isde taxi-boot, zeer mooie en typische bootjes (zie foto's).Het was zeer leuk en interessant om te zien hoe ze kost wat kost hun tradities willen bewaren!!!

Dan, snik snik, de volgende morgen verlieten we Peru om een nieuw avontuur aan te gaan in Bolivia, en al snel ondervonden we dat ook weer dit land totaal anders is. Het eerste wat ons waarschijnlijk op viel was hoe super goedkoop het hier was, wat dus ook wil zeggen dat de mensen hier nog armer zijn. Je vind hier bijna geenchique restaurants of straten met veel bars puur omdat de gemiddelde mens daar geen centen voor heeft. Uiteraard heeft elke stad zijn toeristisch gebied maar ge weet wat we willen zeggen he! Er zijn ook immens veel bedelaars, dikwijls echt hele kleine kindjes die zich aan u vastklampen, zo zielig! Ook op de wegnaar La Paz stonden langs de kant overal kleine kindjes met hun uitgestoken handjes... :(.

La Paz (de niet-grondwettelijke hoofdstad van Bolivia, de grondwettelijke is Sucre) is de hoogstgelegen hoofdstad ter wereld. Echt een zotte stad, zooo ongelofelijk druk, overal mensen en verkeer, en hier hangt een enorme geur van uitlaatgassen!

Na 2 dagen rondslenteren in de stad en nog een museum en tovenaarsmarkt (waar ze lama-foetussen verkopen!)mee te pikken, kwamen de kerstdagen eraan. Me kerstmis zijn we sjiek gaan eten (3-gangen menu & 2 flessen wijn) voor niet meer dan 35 euro, en da was echt een sjiek restaurant, toch redelijk zot he!! De dag erna zouden we normaal de 'death road' (de gevaarlijkste weg ter wereld omwille van het grote aantal trucks en bussen dater jaarlijks de ravijn in stort)mountenbiken, maarmijn maag dacht daar anders over, niet van de drankuiteraard :)! Dus toch een rustige kerstdag voor de T.V... Met kerstdag hebben we samen met 2 Belgen uit Gent gedineerd in ons hostel, gezellig!

Na een kleine week in de verschrikkelijke uitlaatgas-lucht in La Paz te hebbenrondgelopen, besloten we naarhet rustigere Copacabana te gaan. De eerste avond hebben we daar heerlijk gefonduet, amaai da smaakte!!! De volgende dag genoten we van de rust in het kleine stadje aan degrens van peru en van het mooie weer dat onsvoorgeschoteld werd!De laatste dag deden weeen daguitstap naarhet eiland Isla del sol(eiland van de zon dus). Het zonneke scheen inderdaad goed en dat werd alweer snelzichtbaar aan de neus van Thomas, en zonnecreme hadden wij natuurlijk niet bij he!!We deden een zeer aangename wandeling van ongeveer 3 uur van het zuiden naar het noorden van het eiland. De boottocht van en naar Copocabana was echter veel minder leuk omdat ze zoveel mogelijk toeristen op dat kleine bootje propten en we kregen daarbij al de uitlaat van de motors in de cabine. Maar al bij al toch weer een geslaagde dag met leuke foto's. Nog een dag later besloten we terug te gaan La Paz omdat we daar hadden afgesproken met die griet uit Nieuw-Zeeland (van de jungletrip) en het Londense koppelom al is te gaan oefenen voor met Oudjaar :)! Maar het bleek niet zosimpel te zijnom La Paz binnen te geraken. De president had het in zijn hoofd gehaald om de olie-prijzen te verhogen en daar kon de bevolking niet mee lachen blijkbaar!!! Overal blokkades, opstanden, kleine brandjes, ... De politie reageerde op hun beurt met traangas, echt walgelijk, pikt echt super hard in uwe mond en ogen! Eens wij ons hostel hadden kunnen bereiken (na een heel stuk te voet te moeten doen omda de bus niet verder geraakte), mochten we uren niet meer naar buiten... Het Londens koppel bleek ook 2 dagen te hebben vast gezeten op de luchthaven, zeer jammer voor hun want het waren hun laatste dagen! Gelukkig werd het gewoel die avond rustiger en konden we toch afspreken en een geslaagde newyears-eve-eve (zoals ze da zeggen ;)) houden... Oudjaar zelf was trouwens ook zeer geslaagd: heel goe gegeten en tot 's morgens vroeg gefeest, we kunnen ni klagen :)...

Na een dagje rusten zijn we 2januari dan begonnen aan de Takesi-trekking (gedurende 2 dagen zo'n 40 km trekken door de Andes). De eerste dag hadden we veel pech: heel veel regen waardoor het zicht heel slecht was... Het was ook heel veel dalen en de stenen waren zo gladdatwe wel een paar keer tegen de grondzijn gegaan. Op sommige plaatsen was de weg zelfs veranderd in een rivier! De tweede dag was het daarentegen heel zonnig en hadden we enkele prachtige uitzichten en zagen we vele watervallen!!! We waren stiekem wel blij dat't voorbij was want het was een heel lange tocht en onze knieën en voeten deden zoveel zeer, maar natuurlijk hebben we er geen spijt van dat we het gedaan hebben! Toen we na een 3-uur durende busrit (staand weliswaar, geen zitplaatsen meer :S) terug aankwamen in La Paz bleken we WEER de stad niet binnen te geraken. Het had gesneeuwd in de hogere delen van La Paz (zo raar, want wij hebben het hier nog ni minder dan 15 graden geweten...) en alles lag plat! De straten waren veranderd in rivieren, er waren gebouwen ingestort door het gewicht van de sneeuw en hagel, ... Dus voor de tweede keer maar te voet de stad proberen binnen te geraken... Gelukkig had'k mijn walking-sticks nog bij want het was ongelofelijk glad :)... Vandaag is er echter alweer volop zonneschijn, zalig, en vanaf morgen trekken we terug naar meer tropische gebieden. Meer nieuws daarover binnen een paar weken!!!

NOG EEN HEEL GELUKKIG NIEUWJAAR AAN IEDEREEN!!!!!

XXXXX