Hey hey,

En het vierde land is een feit! Juist aangekomen in Chili en miljaar dat is hier duur, dus; hier onze rekening nummers: 063... neenee :).

Ok, begin januari trokken we naar het tropisch gebied in Bolivia waar we onze volgende jungletripzouden gaanmaken.Op de heenweghielden we een 2-daagsetussenstop in een klein dorpje om op die manier de 21 uur durende busrit beetje te verlichte. Dat was in Coroico, zeer gezellig, in the middle of nowhere, bijna geen verkeer, ...maar bijgevolg ook ni al te veel te zien. Maar na de drukte van La Paz was het er wel efkens leuk vertoeven, in de mooie natuur. Maar na die twee dagen uitrusten kwam de hel eraan: 18 uur op de bus van Coroico naar Rurrenabaque: Geen meter verharde weg, overal putten en bultenin de grond (we vlogen gewoon van hier naar ginder in de bus), de oude bus rammelde alsof hij elk moment uiteen zou vallen,en de eerste uren waren de ergste want die gingen over de 'death road'; Een smal zigzag-weggetje door de bergen waar maar net één bus over kan, rotsen langs de ene kant en afgronden van honderden meters diepaan de andere kant! Natuurlijk moest het gebeuren dat om de paar minuten een voertuig uit de andere richting kwam aangereden... Ogendicht en hopen op een goede afloop! Ons hart maakte toch elke keer een paar sprongetjes! Gelukkigoverleefden we ookdeze tochtalweeren kwamen we heel aan in Rurrenabaque, maar welenorm moe en met zeer pijnlijke lichaamsdelen :).

Twas wel weer wennen aan die enorm vochtige hiite in de jungle, amaai! Omdat we er deze keer niet teveel tijd wilden spenderen gingen we in de namiddag meteen op zoek naar een tour voor de volgende dag. Bleek dat je daar, in Rurrenabaque, 2 verschillende tour-types had. De eerste was ongeveer hetzelfde als wat we al 2 keer gedaan hebben (hoewel dat je in de jungle nooit weet wat je te zien gaat krijgen, er komt dusaltijd wat geluk bij te pas!) De tweede was een tour inde pampas, wat vergelijkbaar is met de savanne. Het zou overdreven zijn te zeggen dat de beesten daar tam waren, maar veel schilde het wel niet; kaaimannen die op de oever lijken te liggen wachtenom gefotografeerd te worden, veel verschillende apen die gewoon naar onze boot toekwamen, honderden schildpadden die in lange rijen lagen te genietenvan de zon, capibara's lagen met hun jongen op de oevers uit te rusten, ... De trip duurdedrie dagen en was meer dan de moeite waard! In het kort: Dag 1reden we met nogdrie andere meisjes (een Franse en twee Duitse) gedurende drie uur meteen truck naar de rivierwaar een boot opons stond te wachten. De boottochtvan 4uur was alweer genietenwant zoals we al zeiden, de dierenleken gewoon op ons te liggen wachten!Aangekomen aan de lodges gingen we in de 'bar' genieten van de zonsondergang.De volgende dag maakten we een lange wandeling met als doel een anaconda te vinden! Onderweg moeste we nogne serieuze plaspasseren waarbij we maar juist met onze hoofden boven water bleven, we moesten er dus iets voor over hebben. Maar het washet waard, wantwe vonden een anaconda van zo'n 4m lang,spannend ze ;). Ook wandelden we voorbij een meer met onnoemelijk veel kaaimannen die lagen te genieten van de zon. Na de namiddag-siësta gingen we zwemmen in de rivier enzo nu en dan kwam er een rivier-dolfijn piepen, dus dat wasook weer zeer geslaagd!'s Avonds dronken we een fles wijn samen met de gids engingen op tijd slapen. De volgende morgen stonden we vroeg op om vogels te gaan spotten, daarna gingen wepiranhaen katvis vangen.Na de lunch volgde de boottocht terug wat altijdsuper gezellig is,in zo'n kano door de jungle of pampavaren. Einde van een weer zeer geslaagde toer!! :)

Maar dan de busrit terug naar La Paz, jullie zullen wel begrijpen dat we even overweegd hebben om terug te vliegen, maar we raapten al onze moed bijeen en vertrokken de volgende dag toch metde bus!Om deze nachtelijke busritzonder slaap goed te maken sliepen we een nacht in La Paz om de volgende dag naar Cochabamba te vertrekken. Eerlijk gezegd deden we daar buiten wat rond te lopen en af en toe is ene te gaan pakke niet al teveel... Dan Santa Cruz.Deze stad (zou volgens onzen boek de dichtst bevolkte zijn van Bolivia maar dat konden wij moeilijk geloven na La Paz...) was zo anders dan wat we al gezien hadden inBolivia;mooi afgewerkte huizen,alles zeer proper, sjieke winkels en boutiques, ...en de mensen dus ook veel rijker. Dit voelden wij natuurlijkook een beetje aan onze portemmone! Na alweer even uit te rusten van de nachtbus trokken we naar Rio Piray, een rivier waar op zondag (en het was zondag) families heen gaan om er te zwemmen, met een quad of te paard rond terijden, iets te drinken of iets te eten. Het was er zeer gezellig en er waren allemaal verschillende eethuisjes waar je op de bbq gebakken typische gerechten van Bolivia kon eten, natuurlijk lieten we ons verleiden :). Weaten picantede Pollo (hmm echt heel lekker) en maniok met gegratineerde kaas!Het zwemmen in de rivier hebben we toch maaraan ons voorbij laten gaan,want het water zag er niet al te proper uit en we zijn nog wel van iets vies he;). In plaats daarvan maakten we een wandeling en genoten van het mooie weer naast de rivier.

De dag ernagingen we naar de plaatselijke zoo maar nadie jungletrips was echter triest om te zien hoedie beestjes daar moeten leven :(.'s Avonds een klein feestje gehouden omdat de familie een huisje heeft gevonden voorwanneer we 4 april aankomen, goed nieuws moet gevierd worden he :p!!

Dag erna de bus oprichting Sucre, de grondwettelijkehoofdstad van Bolivia. Alweer een zeer toffe route met weinig verharde wegen maar wel met schitterende uitzichten! Na een vier uurwerd het nog beter:file in de bergen... We waren nog steeds in Bolivia dus het zou raar zijn moest er niks mis lopen natuurlijk!!! We kunnen jullie wel verzekeren datals je voor 16 uur de bus op moet en je plots stil staatin de bergen zonder te weten wat er mis gaat, de pret er snel af is! Na een kleine twee uur konden we dan toch eindelijk langzaamaan vertrekken. Gevolg van deze filewas dat de eet- en plaspauzes enorm kort werden, waardoor we bijna onze bus misten, ziede ons daar al staan:), zonder rugzakken in the middle of nowhere :). Alweer doodmoe (maar ik val in herhaling) kwamen we aan in Sucre. Zoals gewoonlijk bestaat de eerste dag er vooral uit om de stad wat te bezichtigen en te kijken wat we er zoal kunnen doen. De volgende dag gingen wenormaal een 'dinosaurussen'-museumbezoeken, maar dat was niet goedkoop en werd ons door meerdere mensen afgeraden (wegens niets te zien) dus liepen nog wat rond, kochten ons wat typisch boliviaanse dingen,en speelden ping-pong in't hostel. 's Avonds in ons hostel kwamen we een ouder koppel tegen die we in Cochabamba ook gezien hadden, we raakten aan de praat en het werd heel gezellig!! Zij was 62 en hij 65, en we hebben daar nen ongelofelijke leuke avond mee gehad! In de loop van de avond was er ook nog een meisje van Zwitserland komen bijzitten. Met haar zijn we de volgende dag onze lang verwachte trip naar de Salar de Uyuni enZuid-Lipez gaan vastleggen en wezijn ondertussen nog steeds met haar onderweg.We zijn eerst nog samen naar Potosi gegaan waar we alweer een gezellig hostel vonden vol met backpackers. In Potosi (wat volgens de inwoners de hoogst gelegenstad ter wereld is) bezochten we de mijnen. Brrr... da was toch iets speciaal ze! Na een pak, helm en laarzen de hebben aangedaan, kregen we eerst uitleg over explosieven, dynamiet (is hier even makkelijk en legaal te koop als een stukje brood), de alcohol die de mijnwerkers drinken (96graden!!!), het werk dat ze doen (ze werken trouwens minstens 8u per dag, zonder te eten!), de mineralen die er te vinden zijn, ... Daarnatrokkenwe zelf de mijnen in.We zagenmijnwerkers (vaak jongens van 14-15 jaar!!!)die per vier karren met eeninhoudvan zo'n 2000kg naar buiten duwen. De gangen zijn enorm nauw en je moet er bijna constant gebukt lopen, niet echt aangenaam!Hetwas erook zeer warm en moeilijk om adem te halen (Zeker omdat Potosie zelf al zo hoog gelegen is). Cocablaadjes kauwen is een goede oplossing maar de mijnwerkers dachten blijkbaar datzo goed alspure alchohol drinken ook helpt :). We gingen ook nog naar een plaats waar enkele mijnwerkers aan het boren waren, maar daar wilden we eerlijk gezegd zo snel mogelijk weg want we zagen er niets door het stof enhoorden alleen maar een oorverdovend lawaai! We bezochten ook nog de mijnwerkers-god, 'El Tio'; een soort versierde duivel met een enorme penis. Ze offeren hem sigaretten, coca-blaadjes en alcohol om het kwade buiten de mijnen te houden. Oke, in de mijnen gaan was een hele ervaring, maar één keer en nooit meer ;).

Onze volgende stop in Bolivia was Uyuni, waar we onze trip naar de zoutvlaktes en Zuid-Lipez zouden starten. Iedereen vertelde ons dat deze streek één van de mooiste dingen was die ze ooit al hadden gezien, dus we hadden hoge verwachtingen! We werden opgepikt aan ons hostel rond 11 uur ´s morgens en webegonnen samen met die Zwiterse, een Venezolaans-Canadees koppel en een meisje van Argentinie aan onze toer. Eerst passeerden we nog een treinkerkhof,zeer mooi om te zien maar we waren allemaal zo nieuwsgierig naar die zoutvlaktes dat we er waarschijnlijk niet genoeg aandacht aan besteed hebben :). En dan, mondenen ogen ver open! Hetis zeker ni gelogen wat daar allemaal over verteld wordt!!!!! Dit was niet één van de, maar waarschijnlijk het mooiste wat we hier al gezien hebben! We hadden ook veel geluk met het weer, de hemel was niet helemaal blauw, maar de wolken die er waren weerspiegelden zo mooi op die zoutvlakten waardoor het leek alsof we in de lucht of zelfs in de hemel aan het rijden waren!! Wezagen echt niks anders als blauwe lucht en wittewolkjes rondom ons.Onzegids was echter wat minder, dat hij geen woord Engels ging spreken wisten vooraf maar dat hij zo onbeschoft ging zijn hadden zeer jammer genoegniet bij gezegd... Uiteindelijk kondenwe daar wel mee lachen maar t'is tochwel de bedoeling dathij uitleg geeft maar da wasmeestal teveel gevraagd... In ieder geval, het uitzicht werd de hele dag door mooier en mooier, we reden precies op een stilstaande zee of regelrecht de wolken in!!!!Tegen de avond stopten aan 'Fish-eiland' (zo genoemdomdat het de vorm van een vis heeft). Dit eiland staat vol reusachtige cactussen, maar wij waren meer geïntresseerd in het fotograferen van de omgeving enzo :). 's Nachts sliepen we als roosjes in een zouthotel om de volgende dag goed uitgerust te zijn voor de verschillende lagunes, hoge besneeuwde bergtoppen en flamingo's die we zouden zien (en opeten, heel lekker trouwens ;), oh ja en lama is ook zeer lekker :p). Het was echt weer spectaculair, alleen het weer viel wat tegen; zware bewoling, regen én sneeuw!! De derde dag reden we door de 'Dali-woestijn' (zo genoemd omdat Dali deze woestijn geschilderd heeft), bezochten we een groene en rode lagune, bergen in alle verschillende kleuren, reden we door een landschap vol vulkanen en geisers, zooooo mooi!!!! We reden tot op 5000m hoogte waardoor we boven de wolken terecht kwamen en dat leverde ons enkele prachtige foto's op!

Onze tocht eindigde aan de grens met Chili, waar we de bus namenrichting het ChileenseSan Pedro de Atacama, waar we nu dus zijn. en oohhh ja, het is hier weer lekkerrr warm :).

See you next time!!!