Halllooo!!!

Ok, waar waren we gebleven?! Juist ja, in Cuenca... :) Daar zijn we nog naar het Parque Nacional de Cajas geweest, waar een gids ons rondleidde door het hooggebergte. We reden eerst met de auto tot een hoogte van ongeveer 4000 m en klommen daarna verder naar de derde hoogste top van het park, op 4250 meter. Amai, het was voelbaar dat we zo hoog zaten! Het klimmen was zwaar en ademen werd moeilijker en moeilijker! Maar gelukkig konden we de top toch snel bereiken en het uitzicht was echt adembenemend! Daarna gingen we nog een kleine 10 km wandelen met de gids naar verschillende lagunes en een woud in het park en leerden we over de geneeskundige krachten van bepaalde planten. 't Was er echt de moeite waard!

Enkele dagen later vertrokken we richting Peru. Dit was weer een zware busrit van 13 uur. Bij de grens moesten we allemaal uitstappen en te voet de grens over, paspoorten laten stempelen, enz... wat uiteraard ook weer heel wat tijd in beslag nam. Toen we de grens over waren viel het ons al vrij snel op dat Peru toch wel heel wat armer is dan Ecuador (of toch het stuk dat we tot nu toe gezien hebben). Weinig verharde wegen maar bijna overal stoffige zandwegen. Wat we vanuit de bus zagen waren vaak echte'sloppenwijken': huisjes opgetrokken uit enkele houten planken en golfplaten, zonder elektriciteit of water, kinderen spelen tussen het vuil en de beesten, ... Het is hier bijgevolg wel wagoeiekoper dan in Ecuador.Auto's rijden hier nauwelijks rond. Het zijn vooral motors,moto-taxi's en combi's (taxi-buskes die worden volgepropt met mensen = niet echt comfortabel!!!). De mensen hier zijn ook wel anders dan die in Ecuador: Hier zitten ze echt constant ongegeneerd te gapen, vanalles te roepen, ... Da moet ge toch efkes gewoon worden :)

Onze eerste halte in Peru was Chiclayo, een stadje aan de kust. Daar bezochten we 'El bosque de Pomac', een park waarin een tiental piramides staan waar de Sicán-beschaving tussen 750 en 1375 NC allerlei rituelen hield. De Piramides zijn in tegenstelling tot die in Egypte plat vanboven en voor een groot stuk zijn ze geërodeerd. We konden er niet meer in gaan maar we konden ze nog wel beklimmen. Was zeer interessant om eens te zien. Verder hebben we ook nog de stranden rondom Chiclayo bezocht, maar eerlijk gezegd viel daar, buiten de vele vissersbootjes,niet zoveel te zien...

Vanuit Chiclayo wilden we naar Iquitos, dat diep in de jungle ligt. Dit bleek verre van een eenvoudige opdracht!!! Eerst namen we een nachtbus van 15 uur, waarop we uiteraard zo goed als niets geslapen hebben omwille van de snurkers, wenende kinderen en slechte staat van de wegen. Onderweg hebben we ook nog een uur stil gestaan omdat er een grote rotsblok op de weg was gevallen... Da zijn toch wel behoorlijk frustrerende momenten :). Na deze helse busrit moesten we nog 3 uur met een combi verder tot in Yurimaguas. Hier zouden we voor 3 dagen de boot op gaan richting Iquitos. Wij dachten dat er elke dag een boot vertrok, maar dat bleek toch serieus verkeerd gedacht!!! Vorige week maandag gingen we vroeg naar de dokken om zeker plaats te hebben op de boot. Daar aangekomen bleek er helemaal geen boot te zijn, maar de mensen ter plaatse vertelden ons dat er om 14uur een boot zou komen... Er zat dus niets anders op dan wachten... Gelukkig kwam er een tijdje later nog een toeriste aan, en waren wij niet meer de enigen waar de mensen naar lagen te gapen :). Samen met haar, Helen ( een Nieuw-Zeelandse ) wachten we uiteindelijk tot 16uur voor er een boot aankwam. Maar wat bleek?! De boot ging helemaal niet die dag vertrekken maar pas de dag erna! Uiteindelijk was dit niet zo'n groot probleem want we mochten al gratis op de boot overnachten. Je kan er ofwel in een hangmat slapen, ofwel in een cabine wat iets duurder is. Wij kozen voor een cabine om onze rugzakken in achter te kunnen laten en sliepen in stapelbedden. De volgende morgen werden we vroeg gewekt door veel lawaai aan de dokken. Het was er echt een hel: overal vrachtwagens die vanalles kwamen lossen en laden, overal mensen aan het rond-crossen, kippen werden in bakken rongesleurd,tientallen graatmagere koeien werden van de hoge vrachtwagens getrokken, ... Die koeien vielen dan zo hard tegen de grond dat soms hun hoorns gewoon afbraken met bloederige taferelen tot gevolg... Ze hadden duidelijk ook al een paar dagen geen eten of drinken meer gekregenen het zag er ook niet naar uit dat ze dit de komende dagen nog zouden krijgen. Sommige koeien lagen daar echt gewoon dood te gaan aan de dokken, gewoon gruwelijk!!!! Als de koeien niet luisterden kregen ze wat stokslagen of probeerden de mensen hun staart te breken ( wat super veel zeer moet doen ), echt zo erg... Maar we zagen nog andere verschrikkelijke dingen: Echt ALLES wordt hier in't water van de rivier gesmeten: Volle vuilzakken, grote plastieke zeilen, .... ALLES!!! De mensen hier hebben echt geen besef van de gevolgen daarvan :( !! En we zagen daarna zelfs mensen van het bruine water van de rivier drinken... hmmm...

Ok, we dachten dus dat de boot die dag dan wel zeker zo zou vertrekken, maar rond de middag (toen we evenaan land waren gegaan en we onze boot zagen vertrekken, PANIEK, gelukkig bleek hij nog terug te komen)kregen we te horen dat de boot toch pas de volgende dag zou vertrekken (Verrassing!!!)... Een dagje langer wachten dus.Maar toen we de dag erna wakker werden bleek bovendiendat we ook nog eens van boot moestenveranderen, want deboot waar wij al twee dagen opzaten zou nog steeds niet vertrekken... ni te doen... Nu moesten we dus op een boot die op de onderste verdieping was volgepropt met de graatmagere koeien, wa natuurlijk uren in de wind stonk, die arme beestjes,we hadden ze graag wa eten en drinken gaan geven... Ok, in de namiddag vertrok deze boot dan EINDELIJK! In totaal hebben we dus 56 uur aan de dokken gewacht voor er een boot vertrok ! Uiteindelijk was de tocht wel heel mooi. De rivieren waren zo uitgestrekt (af en toe konden we een dolfijn spotten), de natuur errond heel mooi,en de zonsondergangen 's avonds waren prachtig!!! De laatste dag vaarden we trouwens op de Amazone-rivier, echt sjiek!!! Alleen overdag was het echt TE heet om iets te kunnen doen, da was echt ni normaal!

Toen we dan na 5 dagen op de boot EINDELIJK in Iquitos waren aangekomen, hebben we samen met Helen een jungle-tour gedaan van 4 dagen. Het was ongeveer 2 uur met de auto en 2 uur met de kano tot aan de lodges in de jungle. De eerste middag kregen we daar al direct piranha's en katvissen op ons bord voorgeschoteld, 't was heel lekker!! Daarna zijn we roze rivier dolfijnen gaan spotten, we hebben er een paar gezien maar 't ging altijd zo snel da we jammer genoeg geen tijd hadden om foto's te pakken!!! We hebben ook nog een grote leguaan gevangen en mogen vasthouden, echt zalig!!! 's Nacht deden we een nachtwandeling en zagen we allerlei vieze insecten, schorpioenen, gigantische kikkers, een slang, ... De volgende dagen gingen we kamperen in de jungle: met een hangmat tussen twee bomen en een muggennet errond, zelf vuur maken, ... Was heel tof!!! De enige nadelen waren de miljarden muggen (het regenseizoen is begonnen en dan is't echt ni te doen!) en de hitte. We maakten lange wandelingen door de jungle en leerden allerlei methoden aan om te overleven in de jungle: zo moesten we bijvoorbeeld larven eten (Bah!!!! maar uiteindelijk smaakten ze eigenlijk wel redelijk goed, naar kokosnoot... ), dronken we water uit takken, staken onze handen in een termietennest (de termieten zijn een natuurlijk insecten-afweer-middel), ... We hebben ook massaal veel aapjes gezien, een luierik, een miereneter, ... We zijn ook nog op piranha's gaan vissen die we dan 's avonds hebben gebakken boven het vuur. 's Nachts zijn we in een klein bootje op zoek gegaan naar kaaimannen. Onze gids was echt nergens bang voor: hij sprong de kaaimannen gewoon achterna in het water om ze te vangen. Twas echt wel een zalig tochtje: onder de volle maan al peddelend door de rivier, met de geluiden van de jungle op de achtergrond en metershoge rivierplanten rondom ons. Uiteindelijk kon onze gids zelfs een kleine kaaiman vangen! We moesten wel oppassen omdat de moeder ook ergens in de buurt was, en die wilden we zeker niet kwaad maken! Toen we de derde dag een wandeling aan het doen waren in het woud, brak er plots een storm los: kei veel wind en super veel dikke regendruppels. We moesten kei hard door het woud beginnenspurten omdat het zo gevaarlijk werd, we hoorden echt bomen rondom ons breken en takken naar beneden vallen! Da was echt precies een Lost-scene ;): Met z'n alle door de dikke vette regen crossen (een paar keer vallen onderweg) in de grote beangstigende jungle :p!!. De laatste dag zijn we dan nog op zoek gegaan naar een gigantische prehistorische boom, zo'n boom als in de film Avatar, waarvan de takken naar beneden groeien en terug de grond in gaan. We hebben wa in diejen boom liggen klimmen en geslingerd aan lianen, echte Tarzans en Janes :)... Toen we terugkwamen van die wandeling hadden we het zo heet dat we in plaats van de boot terug te nemen naar de lodge, gewoon terug zijn gezwommen. Tussen de piranha's enzo, maar da deed verschikkelijk veel deugd!!!

Ondertussen zijn we terug in Iquitos en we hebben besloten om in de terug weg toch maar het vliegtuig te nemen. Den boot was een hele ervaring maar nam toch wel heel veel tijd in beslag. Maandag nemen we dus het vliegtuig naar Lima!!!

Wordt vervolgd!!!

P.S. Datum van thuiskomst ligt vast: 4 april :)